De theefabriek

Na het ontbijt verlaten we Kandy House met pijn in ons hart. Wat een prachtige locatie en wat een super verzorging door het personeel. Om nooit te vergeten.
We reizen vandaag naar onze volgende bestemming: Nuwara Eliya in de volksmond kortweg Nureliya genoemd. Deze plaats is hoog in de bergen gelegen op 1889 m hoogte. Het was vroeger het favoriete vakantieoord van de Sri Lanka woonachtige Engelsen.
De bochtige weg slingert omhoog de bergen in. De vele kokospalmen maken plaats voor enorme theeplantages. Langs de weg keurig gesnoeide hagen en overal bloeiende bloemen (veel cana's). Als dit niet het werk van de Engelsen is....
We stoppen bij een theefabriek en krijgen een rondleiding waarbij uitgelegd wordt hoe het het proces verloopt. Er is maar één soort theestruik. Welke thee het wordt, wordt bepaald door welke blaadjes er geplukt worden. Het jonge, nog opgerolde, blaadje aan de punt van de struik, dat voor zonsopgang geoogst wordt, wordt witte thee. Deze blaadjes worden maar 1x per twee maanden geoogst. Een seizoen duurt twee maanden en er zijn drie seizoenen per jaar. Heel kostbaar dus.
Voor de groene thee, wordt het tweede blaadje ( het eerste kleine blaadje dat niet opgerold is) geoogst. Deze blaadjes worden wel gedroogd maar niet gefermenteerd. In plaats daarvan worden ze behandeld met stoom. Minder kostbaar dan witte, maar wel duurder dan zwarte thee.
Voor de zwarte thee, worden de groene toppen van de theeplant (bovenste drie blaadjes) met de hand geplukt. Elke dag een ander veld. Na een week kan er weer opnieuw geoogst worden. De bladeren worden gedroogd waarna ze nog maar de helft wegen. De blaadjes zijn nu bruin geworden. Dit gedroogde blad wordt gekneusd en gemalen. Daarna gaat alles in zeven (3 maten). De steeltjes vallen op een lopende band en worden verwijderd. Daarna worden de blaadjes, soort bij soort, op een blad uitgespreid voor het fermentatieproces. Hierna zijn de blaadjes zwart en de steeltjes die er nog inzitten bruin. Die worden verwijderd door de laatste machine. De thee wordt verpakt en getransporteerd naar de theeveiling.
Wij krijgen een kop thee aangeboden om te proeven. De thee van grote blaadjes vinden we toch wat te sterk ondanks dat de kleur van de thee heel licht is. We kiezen voor de medium soort.
We vervolgen onze reis en bezoeken nog een oud Hindoeïstisch tempeltje. Hier zou volgens de legende Sita een tijd gevangen gehouden zijn. De voetstappen van haar bevrijders zijn nog te zien in de rots (!). Keurig met gele verf afgewerkt zodat de toeristen de voetstappen ook herkennen :-)
Dan rijden we Nureliya binnen. Het is er aangenaam qua temperatuur, zo'n 24 gr. De gids vertelt dat het er 's middags vaak mistig wordt. Het wordt door de Singalezen ook wel Little England genoemd.
Ik snap het meteen als we er door de stad rijden. Alsof je in Engeland bent. Victoriaanse huizen, een renbaan en een golfclub in het hart van de tropen. Aan het einde van het dorp nemen we een een heel klein weggetje, niet breder dan twee meter en niet overal even goed geasfalteerd. We dalen af naar een dal en stijgen dan weer licht. Dan zien we onze nieuwe accommodatie. Een voormalige plantersbungalow (mansion), gelegen op een landgoed dat ook weer in ere hersteld is. Ze verbouwen thee en diverse groeten. Het huis heeft een koloniale uitstraling en is 130 jaar oud. 10 jaar geleden was het nog een bouwval. Nu helemaal gerestaureerd. Alle antieke elementen zijn bewaard gebleven. Prachtig. Je waant je terug in de tijd. De inrichting is conform. Perzisch tapijt op de vloer, gedrapeerde gordijnen. Teakhouten vloeren en meubels, open haard en zelfs een vleugel. Rondom het huis strak geschoren grasveld, fruitbomen en bloemen. Daarom heen op het geaccidenteerde terrein groentenbedden en een vijver. Groenten en fruit worden ecologisch verbouwd. Oude irrigatiesystemen zijn hersteld. Ze filteren zelf het afvalwater en hergebruiken dat. Trapjes en paadjes verbinden de diverse tuindelen. Het uitzicht is fantastisch!
We kunnen kiezen uit een Europees of Srilankees diner. Eric houdt het veilig en kiest voor Europees. Ik voor curry en spicy is geen bezwaar. Het smaakt heerlijk.
Geen wifi dus dit verhaal lezen jullie later.
Morgen zes uur op. We gaan naar World's End. Een wandeling van 10 kilometer en zeer de moeite waard verzekert een stel uit Hong Kong ons dat we aan de dinertafel spreken.